Sudzi Ka Halava a'la Rodzik

Tym razem uczta na słodko. Proponuję opychać się nią albo długo po, albo wręcz zamiast obiadku, bowiem ciężko się od niej oderwać, a sumienie daje o sobie znać, gdyż zatraca się kęs po kęsie.

Halava to indyjski deser rodem z kuchni Pana Kryszny. Zaspokoi nawet wybredne słodyczowe gusta, gdyż jest zwyczajnie pysznościowy!!! Można zajadać na ciepło, ale moim zdaniem lepszy jest dobrze schłodzony, magicznie znikający z lodówki...

Składniki:
- opakowanie kaszy manny (400g)
- margaryna (200g)
- szklanka (0,3l) cukru
- 2,5 szkl. mleka (750ml)
- 3 łyżeczki cynamonu
- 2 łyżeczki kurkumy
- 1 łyżeczka gałki muszkatołowej
- duża garść ulubionych bakalii
- pomarańcza


Przygotowanie:

W dużym garnku roztapiamy margarynę. Do płynnej już wsypujemy kaszę i intensywnie mieszamy. Prażymy następnie do uzyskania złotobrązowego koloru - około 20 minut, dość często mieszając, szczególnie pod koniec prażenia, gdyż niesamowicie łatwo można ją przypalić.

W międzyczasie...

Jeśli mamy garnek z podwójnym dnem - ekstra, jeśli nie, nalewamy do drugiego, zwykłego garnka odrobinę wody, a następnie mleko, zaczynamy podgrzewać. Dosypujemy cukier i przyprawy. Dokładnie mieszamy. Gdy mieszanka się zagotuje, ustawiamy możliwie najmniejszy płomień i wrzucamy dowolne bakalie. Ja dodaję garstkę rodzynek i po pół garstki orzechów ziemnych (niesolonych), płatków migdałowych i kandyzowanej skórki pomarańczowej. Gdy zauważymy, że kasza kończy się prażyć, odcedzamy bakalie z mlecznej zawiesiny. Ostrożnie wlewamy ją po trochę do garnka z kaszą i bardzo intensywnie mieszamy, UWAGA, przez moment może pryskać, strzelać i generalnie po chamsku próbować uciec! Zdławiamy rebelię, wlewamy cały płyn, wrzucamy bakalie, znów mocno mieszamy (już będzie ciężko), przykrywamy garnek i 3 minuty gotujemy na malutkim ogniu. Polecam też dorzucenie kilku kostek gorzkiej (!) czekolady, halavę z i bez czeksy łatwo rozróżnicie na zdjęciu. Następnie wyciskamy sok z pomarańczy, dolewamy do kaszuni, uwaga - ciekawostka - intensywnie mieszamy. Po minutce gotowania, halava gotowa, hurra!!!

Można atakować ją na ciepło, ciężko się oprzeć... Ale, jeśli się uda - przekładamy całość do (np.) foremki do ciasta, wyrównujemy, ugniatamy, studzimy, kroimy i haps!!! Bomba!

Koszt: 8-10 zł za całość, zależy głównie od użytych bakalii
Stopień trudności: średni
Czas przygotowania: ~40 min.

Enchillades z sosem z Kofty

W kuchni spędzimy dziś sporo czasu, ale biorę Jezusa, Buddę i Krysznę za świadków, że warto, oj warto!!!!!! Serwujemy zmodyfikowane dania z Green Way'ea o mistrzowskim wręcz smaku! Po pierwsze Enchillada - pieczony placek tortillowy z trochę meksykańskim nadzieniem, a po drugie mega wypasiony sos (w oryginale podawany z daniem, co się Kofta zwie), który możemy z powodzeniem wykorzystać do celów rozmaitych, nawet jako bazę do pasty jajecznej! Gwarantuję, że doznania smakowe i estetyczne wynagrodzą trud przygotowania! A i cena atrakcyjniesza od tej, którą życzy sobie Green Way! UWAGA! Gwarantuję, że przepis na sos jest oryginalny, nie zdradzę jednak, jak wszedłem w jego posiadanie ;)

Porcja dla 6 osób (lub, co oczywiste, 3 na 2 dni, albo 2 na dni 3, jak preferujemy my).

Składniki (Enchillada):
- 6 dużych placków Tortilla (Wraps itp.), kupnych lub czynionych samodzielnie
- 1/2 l przecieru pomidorowego (nie koncentratu!)
- 3/4 kg pieczarek
- puszka fasoli czerwonej
- średnia cebula
- pieprz, sól, chilli, curry, oregano, majeranek, czosnek (2 ząbki)

Składniki (sos "do Kofty"):
- 50 ml oleju
- 150 ml koncentratu pomidorowego
- 50 ml wiórków kokosowych
- 2 łyżeczki soku z cytryny
- 1 litr śmietanki 18%
Uwaga, poniższe muszą (czytaj poniżej) być idealnie płaskie!
- 1 łyżeczka pieprzu
- 3 imbiru
- 3 kminku mielonego
- 1,5 chilli
- 3 czosnku
- 3 kolendry mielonej (można ewentualnie zmielić kolendrę w ziarnach)


Przygotowanie:

Najlepiej chyba zacząć od sosu, gdyż stale na uwadze mieć go należy. Po kolei zatem - w możliwie najwyższym garnku (pod koniec bardzo pryska) rozgrzewamy olej, dorzucamy wiórki i intensywnie mieszamy, żeby nie przypalić (dosłownie kilka sekund), na chwilę zdejmujemy z palnika, zmniejszamy gaz, dodajemy koncentrat i sok z cytryny, gotujemy stale mieszając około 3 minut. Studzimy. Następnie dosypujemy przyprawy, UWAGA, ich ilość musi być niezmieniona, jeśli oczekujemy sosu DOKŁADNIE takiego jak w knajpie Green Way!!!! W przeciwnym wypadku polecam modyfikacje. Dolewamy śmietankę i na małym gazie, często mieszając, gotujemy do zgęstnienia (około 1/2h), czyli konsystencji gęstego jogurtu. Następnie delikatnie (!!!) dosalamy - około 1/2 łyżeczki soli. Ostrożnie, jak już wspomniałem, sos strasznie pryska. Podobno istnieje prosty sposób zapobieżenia temu, jednak jeszcze go nie znam... Obiecuję, że podzielę się informacją!

Czas na Enchillady. Pieczary w plastrach smażymy, cebulę kroimy w drobną kostkę i chyc szklimy na barwę złota, przy współudziale zębów czosnku. Mieszamy je (ja to robię w woku), dodajemy fasolę i zalewamy przecierem. Przyprawiamy wedle gustu - ja odrobiną solo, łyżeczką pieprzu i chilli, odrobiną curry, majeranku i oregano. Dusimy to około 15 minut, aż elegancko zgęstnieje. Nakładamy porcję farszu na placek tortilli i składamy hmmm... na coś w stylu koperty - lewy i prawy brzeg delikatnie, dolny i górny fest ku środkowi. Zdaje sobie sprawę, że brzmi to głupio, ale każdy ma swój mózg i coś wykombinuje, pozostali może wywnioskują ze zdjęć:) Układamy na natłuszczoną blaszkę nasze cudeńka, smarujemy olejem i zapiekamy do zbrązowienia (~180 st - ~40 minut).

Na gorące, chrupiące enchillady nakładamy sporo sosu i podajemy, najlepiej z surówką z kapusty pekińskiej. Oooooooo!!! Jakie to jest pyszne!!!!!


Koszt: około 5 zł za porcję
Kalorie: ~400 na porcję
Stopień trudności: fakt, narobić się trzeba...
Czas przygotowania: ~2,5 h

Calzonki o zielonym wnętrzu ze sosem czosnkowym

Znów przerwa... Usprawiedlwiam się przed sobą faktem tworzenia pracy magisterskiej. Z tym, że jej też nie napisałem... Jeszcze!!!

Dziś propozycja na obiado-kolacyję żołądek szczelnie wypełniającą. Altenatywa dla pizzy, pyszne nadzienie z czosnkowym sosikiem, przyjemny wieczór, no i ten zapach...:)

Teoretycznie to nawet 4 porcje, można oczywiście zrobić 2 wielkie choć podejrzewam, że wtedy na talerzach trochę się ostanie, celem na powrót podgrzania:)

Skłądniki (ciasto):
- 1/2 kg mąki
- 1/4 kostki margaryny (lub 1/4 szkl. oliwy z oliwek/pestek winogron/oleju)
- 2 jaja (kurze...)
- torebka drożdży suchych (8g)
- szkl. ciepłej wody

Składniki (farsz):
- mała cukinia
- 30 dag pieczar
- 25 dag brokuła (pół czyli)
- papryka zielona
- 1,5 łyżeczki soli
- 3 łyżeczki oregano (opcjonalnie)
- 20 dag groszku (pół puszki)
- 10 dag sera żółtego
- mała śmietana 18% lub jogurt grecki
- 3-4 łyżki majonezu (dobrego!)
- pieprz (łyżeszka), sól (pół łyżeczki
- 3-4 ząbki czosnku (lub taki w proszku, jeśli nie lubisz czyścić wyciskarki:)


Wykonanie:

Najpierw zajmijmy się ciastuchem. Na blat (lub do miski) wysypujemy mąkę, można ją przesiać, jeśli jest czym. Dodajemy 1 jajco, margarynę (będzie ciut bardziej kruche) lub oliwę (bardziej puszyste), drożdże, sól i oregano. Mieszamy, mieszamy. Dolewamy ok. 1/2 szkl. wody i wyrabiamy ciastucho. W razie potrzeby nawadniamy je lub domączamy, celem uzyskania optymalnego efektu - sprężystego, gładkiego, nie klejącego się do rąk, jednolitego ciasta. Gdy już nam się uda, wsadzamy je do miski wysmarowanej oliwą/olejem - głupio będzie jeśli się przyklei... Przykrywamy w miarę czystą ścierką i na godzinkę zapominamy.
W międzyczasie walczymy z farszem. Delikatnie podgotowujemy brokuła podzielonego na małe różyczki - 2-3 min we wrzącej wodzie lub 4-5 na parze. Obrane pieczary plastrujemy i smażymy. Cukinię kroimy na cienkie pół-talarki, paprykę w małą kostkę, groszek odsączamy z zalewy. Śmietanę mieszamy z majonezem, czosnkiem, solą i pieprzem.

Wyrośnięte ciastucho dzielimy na pół lub ćwierć. Toczymy 2 lub 4 kule, które następnie spłaszaczamy (nie jednocześnie...) i rozwałkowujemy na placek o średnicy ~30cm (15 przy 4 szt.). Smarujemy obficie sosikiem zostawiając 2 cm brzegu. Układamy na jednej połówce farsz warzywny ilościując wedle upodobania, posypujemy serem. Wprawnym ruchem składamy ciasto tworząc elegancki mega-pieróg. Fikuśnie zawijamy brzegi, by mieć pewność, że nic się nie rozleci. Smarujemy nasze kalzony rozbełtanym jajem, układamy na naoliwionej blaszce (choć lepiej na papierze do pieczenia) i instalujemy w piekarniku nagrzanym do 180 st. na około 40 min. Generalnie jednak co minut kilka zerknijmy, czy aby już nie trzeba zasiąść do stołu - świadczy o tym złoto-brązowa barwa naszego obiadku!

Koszt: około 3,5 zł za porcję
Kalorie: sporo... ciężko wręcz zliczyć niestety (około 500...)
Stopień trudności: średni
Czas przygotowania: ~1/2 h +niemal 2h oczekiwania

Kaszowe torcisko

Lenistwo przyniosło przerwę. Przerwa nudę. Nuda umocniła w lenistwie. Koło się zamknęło... Dziś je jednak przełamiemy!!!

Danie proste, sycące, smaczniutkie i zdrowe. 4 osoby będą dosłownie obżarte po spożyciu całości, a 6-7 spokojnie się naje. Torcicho równie efektownie sprawdza się na pospolitym obiadku, jak i efektownej kolacyjce! Na zdrowie!

Składniki:
- 300 g kaszy gryczanej (3 woreczki czyli)
- bulion grzybowy (pół litra i "troszkę")
- 300 g pieczarek (lub innych grzybów)
- 2-3 ząbki czosnku
- kilka różyczek brokuła
- 2 pomidory
- 250 g żółtego sera
- 3 duże jajka
- odrobina bułki tartej
- łyżka margaryny
- przyprawy

Wykonanie:

Do wrzącego bulionu wsypujemy kaszę, na minimalnym ogniu gotujemy około 15 minut (kasza powinna wchłonąć cały płyn). Zdejmujemy z gazu, przykrywamy, odstawiamy. Niech stygnie! W międzyczasie pieczary kroimy w niewielkie kawałki (drobno czyli), smażymy, dorzucamy posiekany czosnek, solimy, pieprzymy, mieszamy, a potem do kaszy, bęc! Dodajemy jaja (kurze, bez skorupek:), starty ser (zostawiając pół garstki na później), sól, pieprz, paprykę słodką i chilli i co tam jeszcze lubimy (ja np. curry i kolendrę) i mieszamy, mieszamy, mieszamy (zwykle, w normalnych przepisach, sposób mieszania opisany przeze mnie jako 3-krotnie powtórzone słowo "mieszamy", określa się jako "mieszamy energicznie"). Nakładamy połowę kaszowej mieszanki do tortownicy (uprzednio natłuszczonej i posypanej bułką tartą), układamy brokuły i plastry pomidora (jednego). Dodajemy resztę mieszanki, układamy plastry drugiego pomidora, solimy, pieprzymy i posypujemy serem, który wcześniej zabezpieczyliśmy. Wstawiamy do nagrzanego do 200 stopni poiekarnika i pieczemy do zrumienienia, czyli około minut 40. Polecam polane sosem grzybowym i z surówką z kapusty pekińskiej. Smacznego!!!

Koszt: mały (około 2 zł za porcję)
Kalorie: około 300 na porcję
Stopień trudności: łatwe
Czas przygotowania: ~1 h

Zapieksa makaronowa a'la Ziomuś Monika

Hehe, drugi przepis i to w jakim tempie! Nasz szanowny koleżka - Monika W. produkował, czas temu pewien, bardzo podobne zapieksy w Świętym Piekarniku. Dziś, po drobnych zmianach w przepisie (muszę zamoczyć swoje łapska wszędzie, to jest całkiem jasne! Jeśli ktoś mnie zna...) produkujemy ją i my! I w Piekarniku równie Świętym, amen! Propozycja trochę bardziej skomplikowana niż poprzednio, dla tej samej ilości osób (2/4:) Działajcie!


Składniki:
-200 g makaronu świderki
-300 g pieczarek
-pół brokuła (250 g czyli, jeśli mrożonego używasz)
-100-150 g sera żółtego
-jajko
-pól szklanki mleka
-łyżka masła lub margaryny
-pieprz, sól, chilli, bazylia, oregano

Wykonanie:

Makaron gotujemy jak nam przykazali na opakowaniu, z tym że odrobinkę krócej (al dente takie). Pieczary (obrane:) kroimy na kawałki, duże, małe, jakie lubimy. Podsmażamy, na koniec pieprzymy i solimy, delikatnie. Brokuła dzielimy na różyczki, wrzucamy do zimnej wody, solimy i stawiamy na gaz, gdy tylko zauważymy, że woda zamierza się zaraz gotować – gasimy, odcedzamy. W miseczce rozbełtujemy jajko z przyprawami (według gustu – trochę soli, sporo pieprzu, sporo ziół i odrobinę chilli) i mlekiem. Ser ścieramy na tarce. Mieszamy razem makaron, pieczary, brokuła, mix mleczny-jajeczny i ¾ sera. Przekładamy do naczynia żaroodpornego wysmarowanego masłem/margaryną. Posypujemy resztą sera i wstawiamy do piekarnika (jeśli wcześniej nagrzejemy na około 180oC, to szybciej będziemy cieszyć się zapieksą). Pieczemy, aż serek zarumieni się w sposób najbardziej przez nas pożądany.

SMACZNEGO!!!

Koszt: mały (około 3 zł za porcję)
Kalorie: około 330 na porcję (sporą!)
Stopień trudności: średnie
Czas przygotowania: łącznie z pieczeniem ~1,5 h

Ryż z marchwiowo-pietruszkową wkładką

Dziś, jako że przepis inauguracyjny, będzie prozaicznie. Co nie zmienia faktu, że przepysznie! Danie można wykonać w kilku konfiguracjach - po prostu podając z innym ryżem:) Mało kaloryczne, odpowiednie dla wegan, proste w wykonaniu! Do rzeczy:
Porcja dla 4 osób, lub 2, ale na 2 dni (jak to my praktykujemy:)

Składniki:
- 1 kg marchwi
- 2 średnie pietruszki
- 200-300 gr ryżu brązowego
- olej lub masło
- ząbek czosnku
- majeranek, pieprz, sól, papryka słodka, chilli, curry

Wykonanie:

Marchew i pietruszkę oskrobujemy, obieramy - zwał, jak zwał. Myjemy, ścieramy na tarce o grubych oczkach. Wsypujemy go garnka, dodajemy łyżkę oleju (albo masła), przyprawiamy (moja propozycja to - płaskie łyżeczki: 1 soli, 2 pieprzu, pół chilli, 3 papryki sł., 3-4 majeranku, 2 curry oraz wyciśnięty czosnek) do smaku, wedle gustu. Dolewamy szklankę wody i na gaz! Dusimy na małym ogniu około pół godziny, albo po prostu do miękkości. W między czasie gotujemy sobie ryż, szykujemy ulubioną surówkę (polecam brokuły, ale będę je polecał niemal zawsze, bo są dobre i witaminowe). Zależnie od woli mieszamy marchwiowo-pietruszkowy feeling z ryżem, lub na ryż go nakładamy. Zajadać gorące, bo już lekko wystudzone traci na smaku!

Koszt: mały (poniżej 2 zł za porcję)
Kalorie: około 300 na porcję
Stopień trudności: banał
Czas przygotowania: 45 min.